Knuffelige ijsbeer

Er belandde enige tijd geleden een geboortekaartje in onze brievenbus.

Een kaartje met mooie ruitjes ...

Net dezelfde ruitjes als de Harlequinstof waaruit ik het eerste kleedje voor mijn dochter maakte. 

Van die stof had ik nu toevallig nog enkele stukjes van over. Na een duik in de restjes kwam er ook nog een flink stuk witte badstof tevoorschijn. Dat bleef over van een ander babyproject. 

Ik had zin om een beertje te maken, maar ik maakte me wat zorgen over de oogjes. Bij het beertje dat ik deze zomer met dochterlief maakte, kozen we voor kleine knoopjes. Maar baby's steken alles in hun mondje nietwaar? Je wil uiteraard niet dat een baby stikt in jouw cadeau. Vilten oogjes zijn dan weer geen vrienden van de wasmachine. *zucht*

Ik ging mijn licht opsteken bij een specialiste: in Het naaikorfje. Rita gaf raad over oogjes voor een "baby-veilige" beer en ik ging naar huis met veiligheidsoogjes. Het is niet eenvoudig om de witte dingetjes over het staafje te krijgen, maar eens het erover zit, valt het niet meer los te krijgen. En dat was de bedoeling ;-)

Voor het patroon greep ik terug naar Billie en Indy uit het Knutselbos. 

De restjes ruiten vormden de contrastdelen en de ledematen. Het lichaam maakte ik van badstof. Omdat ik vilt wilde vermijden, werd de neus met de machine gezigzagd en het snoetje met de hand genaaid. Alle onderdelen zijn dus bestand tegen 60°, wat wel eens van pas kan komen bij babygerief.

Ik zag ze af en toe passeren op webshops, maar wou ze nooit apart bestellen. Verzendingskosten die hoger zijn dan de kost van 1 item ... Ik zocht en vond ze dichter bij huis op de markt: een zacht rammelend balletje en een "pieper". Het rammelaartje stopte ik in de buik en de "pieper" kwam in één van de pootjes terecht. Bij het bevestigen van de pootjes ging ik ergens in de fout, want de symmetrie is ver te zoeken. Als de beer zit, valt het niet zo op. Maar hij zal nooit een flinke stapper worden. De man des huizes doopte hem dan ook dadelijk Mankepootje. Het pootje lostornen was geen optie. Geloof me, ik heb het geprobeerd.  Als je de draad niet kan zien tussen de badstof omdat je net de "juiste" kleur gebruikte, heb je meer kans om de stof te beschadigen dan om de naad los te krijgen. 

Dochterlief past al een tijdje niet meer in die eerste jurk.  De kleine meid krijgt er dus dadelijk de grote jurk bij. Hopelijk vindt haar mama de ruitjes nog even mooi binnen 6 jaar. Of denkt ze dan met een glimlach terug aan  haar klein prutske dat zo snel groot geworden is.