susanne

Marte van Compagnie M heeft er een nieuw patroontje bij: Susanne. Bij de eerste versies die ik zag voorbijkomen, was ik nog niet helemaal overtuigd dat het iets voor mij was. Ik zag er echter meer en meer verschijnen: zowel in het naaicafé als online. Deze gaf voor mij de doorslag om het patroon te kopen: de versie van Katrien.

Ik liet het zien aan mijn dochter en vertelde haar erbij dat ik ook zo'n glitterstofje (gekocht bij Lelastof) in de kast had. Ze vond het vestje mooi, maar een beetje te lang. Ik wist dus al dat ik een korte versie zou maken. Ik bestelde het patroon in de kidsversie en de tieners/damesversie. Niet omdat ik dadelijk plannen heb om er ook eentje voor mezelf te maken, maar omdat je een korting krijgt bij bestelling van 2 of meer patronen.

Als je gaat voor de goedkoopste versie in pdf (op A4-tjes in plaats van het handige A0 dat je er ook bijkrijgt), dan moet je natuurlijk printen en puzzelen. De knip- en plakfase ging vlot omdat de patroondelen niet overlappen en de afwijkingen dan te beperken zijn door de patroondelen los te knippen. 

Ik printte deze keer alle patroondelen omdat ik nog niet had nagedacht over welke versie ik nodig had. Na het bestuderen van de verschillende opties in de handleiding bleek dat ik er maar 4 nodig had. Een beetje te veel geprint dus, maar we hebben nu ineens alle versies op papier.

Het patroon is eenvoudig en de foto-handleiding is zeer uitgebreid, zoals we van Marte gewoon zijn. Alleen zijn er deze keer zo veel opties, dat het een beetje moeilijk wordt om in de handleiding de juiste versie te vinden. Ik maakte de korte versie met gedubbelde voorpanden. In de handleiding heet dat contrasterende zakken, maar ik maakte ze dus in één stof. Paspel die kan concurreren met glittersweater ... dat is onbegonnen werk, dus het werd een versie zonder paspel. 

Ik vond het beleg aan de rug moeilijk om te begrijpen. Op de fotootjes in de handleiding met 2 verschillende stoffen, zag het er allemaal veel duidelijker uit dan met mijn glitterspul aan beide kanten.

Even goed de hersens erbij houden om te zien hoe je de voorpanden moet leggen. Ik had het linker en rechter bij mijn eerste poging omgewisseld. Gelukkig had ik nog niet gestikt voor ik het zag.

Het doorstikken van dat beleg liep ook niet van een leien dakje. Ik wou het namelijk proberen met metallic gouden draad. sweaterstof + metallic draad = bad combo. Op het proeflapje ging het nog redelijk, maar ook nog de kromming erbij: tornmesje! Ik schoof het idee opzij en stikte door met onopvallende draad en een tweelingnaald. Ik stikte op het rugpand en  zag dus niet tot waar het beleg juist kwam. Ik had het ongeveer aangeduid met speldjes, maar erg precies was het toch niet. Pas toen ik klaar was, had ik een helder moment en besefte ik dat het patroondeel op de stof wel heel veel had geholpen! Dat weten we dan voor de volgende versies ;-)

Dochterlief paste eventjes en bekeek de zakken uitgebreid. Ik had er geen goed oog in, want haar "ik haat zakken"-fase is nog niet zo lang voorbij. Gelukkig zei ze: "TOF, lekker veel plaats om brol mee te nemen naar school". Mijn excuses, juf Charlotte!