The road so far: babydekentjes

Ongeveer 2 jaar geleden deed ik een eerste poging tot babygeschenk want mijn klein zusje was zwanger en dat vroeg toch om een inspanning.

Ik probeerde het vlinderdeken uit Stof-Voor-Doe-Het-Zelvers te maken. Voor de testversie liet ik dochterlief een combinatie kiezen voor haar poppen: KNALgele velours de panne en een bloemenkatoentje van bij Modecoupon.

Als ik de handleiding nu opnieuw lees, klinkt het allemaal heel zinnig, maar die eerste poging: het was niet echt een geweldig resultaat. Eén van de knuffels van mijn dochter slaapt er in, maar een echte baby is wel wat meer kwaliteit gewoon!

Ik nam mijn poging mee naar de naailes om uit te vissen waar ik in de fout ging: hoeken stikken en inknippen, goed spelden, rekkende stof ... Toen ik dat doorhad, passeerde ik langs zus om te vragen wat ze ervan vond.

Ze had echter al iets heel anders in haar hoofd: een deken met beentjes, zodat ze het ook in de autostoel kon gebruiken. Ze ging met me mee naar het stoffencircus in Wieze om stof te kiezen en zag daar voorwaar een mevrouw lopen met het soort dekentje dat ze in haar hoofd had. Onder het motto "Wat hebben we te verliezen?" spraken we een wildvreemde aan om te vragen waar ze het patroon haalde. De lieve mevrouw mailde me een patroon door dat ze ooit van een blog haalde die toen al van het net verdwenen was. De handleiding was in het Frans, maar gelukkig met foto's. Dus het is toch gelukt :-)

De eerste poging was weer bedoeld voor een pop en mocht dus de premature maat zijn. Daarvoor had ik nog net genoeg stof over van de poging tot vlinderdeken. 

Het werd een blits wit-geel-zilver ensemble waar alleen poppenmama's blij mee zijn: ietsie pietsie te veel bling voor een levende baby.

Het ontwerp werd goedgekeurd en de mama in spe ging alweer mee op zoek naar stof, deze keer bij Stoffen Van Leuven.

We pikten er welnessbadstof op en zus koos een groene stof met schattige uiltjes. Toen ik thuiskwam zag ik dezelfde stof maar in een blauwe versie voorbijkomen in een uitverkoop en bestelde er dadelijk nog een stuk van.

Ik maakte de eerste maat in de groene versie met blauwe biais en leverde af in het ziekenhuis. Een paar dagen later kreeg ik de vraag om het ook iets kleiner te maken. Ik tekende een versie tussen de premature maat en de eerste maat en ging weer aan de slag met blauwe stof en groene biais.

Mijn eerste poging om badstof en katoen aan elkaar te naaien was iets eenvoudiger. Ik had bij de flashy poppenversie hierboven gemerkt dat 2 verschillende stoffen aan elkaar zetten niet altijd even eenvoudig is.
Voor ik het waagde in het ontwerp met rondingen (hierboven), ging ik voor een eenvoudigere versie met enkel rechte lijnen. De uitnodiging voor een andere babyborrel viel net op tijd in de bus: meer babyspullen!

Ik maakte voor die kleine meid een badcape op basis van deze tutorial. Met een restje maakte ik eerst een frutseldoekje als test. Ik probeerde op het frutseldoekje ook voor de eerste keer flock. Dan had ik tenminste de cape niet verprutst als het zou mislukken! Het lukte, maar ik waarschuwde mijn nicht er wel voor om het bij elke wasbeurt toch even goed weer vast te strijken. Je weet maar nooit met die actieve babyhandjes ;-)