Afscheid en een nieuw machien

Jullie konden al eerder lezen dat ik de eerste naaistapjes zette met de naaimachine van mijn oma. 

Eigenlijk heb ik geen herinneringen van mijn meter aan de naaimachine. Ik zie haar wel nog breiend in haar zetel zitten. Ik vond het uiteraard heel lief dat ik haar machine mocht gebruiken.

Ik heb haar heel trots een zelfgemaakt mandje cadeau gedaan om haar te bedanken. Toen ze naar het rusthuis verhuisde, ging het mandje mee. Ik ga er dus van uit dat ze het gebaar wist te appreciëren.

De machine was een basic model uit de Carina reeks van Singer. 15 jaar oud is het beestje ondertussen geworden. Er stonden een handjevol steken op en het kon in stapjes een knoopsgaatje maken. Het was dus best in orde om mee te beginnen. Maar ik begon er hoe langer hoe meer op te vloeken. 

Ik wou graag een upgrade. Maar iets hield me tegen. Ik ging naar de winkel voor een overlock omdat ik meer mogelijkheden wou, maar toch nog niet klaar was om de machine van oma aan de kant te schuiven. Zo'n emotionele band met een voorwerp, het is eigenlijk iets raars.

Toen ik eind juli bij Guy binnenstapte voor mijn overlockaankoop, was oma net enkele weken overleden. Ik vroeg Joris om me wat uitleg over overlockmodellen te geven omdat mijn keuze nog niet gemaakt was. Hij vroeg naar mijn andere apparatuur en raadde me onmiddellijk aan om eerst de naaimachine te verbeteren. Een kleine demonstratie later had hij me overtuigd. Wat hij vanonder die machine haalde, leek al bijna toverij. Daar kon "mijn" machine niet tegen op. Het enige wat me deed twijfelen was de emotionele band. Maar uiteindelijk gaf ik me gewonnen.

De nieuwe aanwinst is een Janome DC 2010. Ik ben er tot nu toe heel tevreden over. Ik naaide er al enkele tricotprojectjes mee en ben best tevreden met mijn overlocksteken. Dochterlief vind het geweldig dat de machine extra traag kan stikken. Dan heeft ze minder schrik om haar vingertjes ertussen te steken en kan ze de stof rustig vasthouden. Elke keer als ik de machine uit de kast haal, zoekt ze een lapje uit de overschotjeszak om siersteken te testen. Terwijl ik zit te spelden en strijken, gaat zij er tussen "hartjes naaien". Echt schattig.

Vandaag heb ik mijn eerste echte les gehad bij Guy's Naaicentrum en ik heb weer wat bijgeleerd. Als de lessen niet gratis waren bij aankoop van je machine, zouden ze hun geld waard zijn. Nog even de start van het schooljaar afwachten om de tweede les vast te leggen, maar ik ben zeker dat ik daar ook nog veel van zal leren.

En machine van oma?
Ze staat hier nog altijd. Mijn rationele helft zegt dat de oude machine een backup is voor als de nieuwe op onderhoud moet. Ik ga ze in de kast onder de trap bewaren. Maar de emotionele helft ... die vindt dat "mit haar machien" nog wel een tijdje plaats genoeg heeft in de kast bij mij bureau. Zo dringend is dat opruimen toch ook niet? Ik denk eigenlijk niet dat ze ooit weggaat.

Mit,
bedankt dat je je machine aan mij hebt toevertrouwd.