Baby en grote broer bezoek

Enkele weken geleden was het tijd voor babybezoek en bijhorende schattige naaisels.

Ik kreeg er immers een nichtje bij: Amber. 

Toen ik haar naam hoorde begon dit door mijn hoofd te spoken:

Er lag hier nog een restje van het Bambiblauw zebrapaneel. Hoe toevallig: een restje stof met amberkleurige driehoekjes. Dat kreeg dadelijk een bestemming. Voor een babylegging waren de stukjes te klein, maar een mutsje kon er nog net uit. 

 

Het trio van babymutsjes van Zaaberry was hier al lang gepind, maar nog nooit gemaakt bij gebrek aan babies. Tijd voor "pin it and make it"-actie! De tutorial is heel gedetailleerd en het mutsje zat dan ook snel in elkaar. Het zag er goed uit.

Toen ik de baby te zien kreeg was wel duidelijk dat ik vergeten ben hoe klein die ukkies in het begin zijn. Het zal nog een klein jaar duren eer haar hoofdje de maat van de muts bereikt heeft, maar dat weten we dan ook weer voor volgende exemplaren ;-)

Het babydekentje lag al tijdje klaar. Het werd samen met het dekentje voor het vorige babybezoek gemaakt: een schattig paneel en een streelzachte fleece achterkant. Bij het maken van het dekentje had ik duidelijk nog geen vermoeden wat haar naam zou zijn en ging ik voor genderneutraal groen.

De grote broer werd niet vergeten. Hij verhuisde een tijdje geleden van zijn babykamer naar een stoere dino-kamer. Ik plande eerst een kussentje uit een dinostofje, maar veranderde van gedacht. Een anderhalfjarige jongen wordt niet direct wild van een kussentje.
Het tweede Knutselbosboek bracht de oplossing: 

Waarom zou je een kussen met dinostof maken als je ook een dino kan maken? 

Het drakenpatroon (zonder vleugels) uit Knutselbos op wereldreis is ideaal. Ik gebruikte een deel van de fleece die overbleef van het babydekentje en maakte een knuffelzachte dinosaurus.

Hij staat hier in een bloemenweide (Little Vixen) omdat het fleece velletje zich niet gemakkelijk liet fotograferen. Met de donkere achtergrond was mijn fototoestel iets minder geneigd om verblindend te flitsen en moest ik enkel nog de pose zoeken waarin de zon het minst effect had. De dino verdween na de fotoshoot in cadeaupapier en werd aan de grote broer afgegeven.

Eén ding weten we nu wel zeker: van een dinoknuffel wordt deze anderhalfjarige wel wild ;-)