Blueberry Bag : Stik Belgique nr. 2

Mensen die (boeken)tassen produceren alsof het niks is ... ik heb er bewondering voor. Alleen was ik er nooit aan begonnen, maar met hulp wilde ik het wel een kans geven. Ik schreef me in voor een workshop van Cherry Designs op de Sewing Day in Kampenhout.

Stephanie is hier ijverig uitleg aan het geven aan één van mijn medecursisten.

We brachten onze dag met 7 door op het podium van zaal PAX. Stephanie gaf wat algemene uitleg en liet ons daarna begaan. Wie wat verduidelijking nodig had, kon haar aanspreken. Naast ons werd ijverig stof bedrukt door de Bobbinhood cursisten van Eef. De flarden die ik tussendoor opving, doen me denken dat zo'n workshop ook wel eens leuk zou zijn. 

Ik was er eerlijk gezegd niet gerust in toen ik de handleiding doorgestuurd kreeg: zo veel opties om uit te kiezen. Een kleine versie gaat sneller, maar zou ik zo'n klein exemplaar wel gebruiken? Zou ik het aandurven in kurk? Zou dat dan wel mooi zijn zo'n groot vlak van hetzelfde?

Ik liet zoonlief uiteindelijk kiezen. Hij had immers als eerste een weekendtas nodig om op bosklassen te gaan eind oktober. Hij ging voor stoer zwart met rode accenten. Als ik die kleine zakjes er op wou, dan kon hij er wel mee leven. Als eeuwige twijfelaar legde ik mijn verstevigingsplan per e-mail voor aan Stephanie en toen ze het goedkeurde ging ik virtueel shoppen bij K-BAS. Ik vond er buitenstof, verschillende soorten versteviging, een stevige rits en de fournituren.

Met de rits in de hand gingen zoonlief en ik op zoek naar bijpassende rode paspel en een voeringstoffen bij Stoffen Van Leuven. Hij vond er vosjes van Timeless Treasures die niet "te" schattig waren voor de binnenkant van een stoere jongenstas. Ik viste de juiste tint rood uit het rek voor de schouderband en handvaten. Ik deed er een hele namiddag over om alle stukjes uit te knippen en te verstevigen. Dit was mijn eerste kennismaking met Stylevil en dat spul bevalt me heel goed. Dat ga ik zeker nog gebruiken.

Ik ben niet de snelste naaister van de wereld en samen met zoonlief had ik wel fijntjes voor de grootste versie met alle mogelijke opties gekozen. Een beetje voorbereidend werk zou dus geen kwaad kunnen.

Ik naaide de schouderband en de handvaten al flink in elkaar. Dat was dan toch al één ding waarmee ik geen tijd zou verliezen op de workshop. Kijk eens met wat voor oog voor detail dat ontworpen is! Er staat haarfijn in het patroon omschreven op welke afstand je moet doorstikken voor deze professioneel uitziende afwerking.

Bij de schouderband week ik een beetje af van de verstevigingsvoorschriften. Ik gebruikte voor het midden van de band H640 om het wat zachter te maken en bleef bij de rest bij de voorgeschreven dunne versteviging.

In het begin van de workshop liep het goed en geloofde ik erin dat het zou lukken. De binnenzakken kwamen vlotjes op de voeringdelen en die zagen er prachtig uit (al zeg ik het zelf).

Ik had al spijt dat ik de vosjes niet aan de buitenkant mocht gebruiken. Als ik dat even omwisselde zou zoonlief dat niet echt appreciëren ... dus hield ik me aan het oorspronkelijke plan. Maar heb ik toch een binnenstebuiten-foto gemaakt van het afgewerkte product om de vosjes te tonen ;-)

En toen kwamen de vermaledijde zakjes op het menu. Wondertape is geweldig spul, maar als je niet nauwkeurig stikt ... het zag er niet uit. Als je eenmaal moet beginnen met lostornen, is het om zeep. Ik ging telkens flink kijken naar de uitleg van de volgende stappen, maar ik zat duidelijk niet meer op schema. Stephanie stak een helpende hand toe door de paspel al helemaal vast te spelden op de buitenpanelen. Dank u wel, Stephanie! Ik had weliswaar geen tijd meer om de paspel ook vast te stikken, maar het spelden is niet bepaald mijn favoriete bezigheid. Dus ik heb nog veel aan jou gedacht toen ik dat stapje thuis kon overslaan.

Ik was al blij dat de zakjes op het buitenpaneel zaten toen het tijd was om naar huis te gaan. Als dat niet in orde geweest was, had ik de tas ongetwijfeld voor eeuwig verbannen naar UFO-land. De ritsstrook was ook nog net af geraakt, maar de rest werd huiswerk.

Ik ging die avond ijverig aan de slag. Eén buitenpaneel werd voorzien van een handvat en al bevestigd aan de middendeel van de tas. Ik zag het helemaal goedkomen.

In het weekend ging ik  er opnieuw voor met het bevestigen van de boekentasslotjes. Dat was zenuwslopend!. Als je de zakjes na veel zwoegen goed hebt gekregen, ben je er niet gerust in om het geheel met een scalpel te lijf te gaan, dat kan ik u verzekeren. Maar het kwam goed en warempel ... zondagnamiddag was de tas klaar.

Ik had meer dan het dubbele van de voorziene tijd in de workshop nodig. Maar ik heb dan ook neurotisch veel gepriegeld aan de paspel. Sommige naden heb ik tot 3 keer toe opnieuw gestikt. Met één oog op de tv gaat het ook net ietsje trager. Dat soort gedrag is niet voorzien in de handleiding ;-).

Aangezien het patroon nieuw is voor mij en van de hand van Stephanie van Cherry Designs, telt het ook nog eens mee voor mijn GUTA challenge en Stik Belgique! 

Ik ben erg blij met het resultaat. De rits zit niet helemaal perfect, er zijn fouten in de paspel en de binnenkant was om onverklaarbare reden een beetje te groot. MAAR: zoonlief ziet het helemaal zitten om ermee op bosklassen te vertrekken! We kregen zijn spullen er allemaal in, ook de pyjama die hij hier nog aanheeft. Over die pyjama lees je meer in de volgende post ;-)