The road so far: tassen en kabassen

 

Toen ik mijn foto's bladerde, kwam ik eigenlijk best veel tassen en aanverwanten tegen. En dat terwijl ik mezelf echt niet als een tassenmadam beschouw. Ik heb bijvoorbeeld 1 deftige "sjakosj" in huis en 1 die eigenlijk versleten is maar ik toch nog dikwijls uithaal en THAT'S IT. (ok eigenlijk is er ook nog de clutch die Sheena voor mij maakte, maar dat is geen echte sjakosj)

Als je een flauwte voelt opkomen bij het lezen van de paragraaf: even diep in- en uitademen en bedenken dat jouw tassen niet magisch verdwenen zijn.

Het tasje hierboven is één van mijn lievelingsexemplaren. Alleen woont het hier niet meer, want het was een verjaardagscadeau voor een vriendinnetje van dochterlief. De constructie begon op de eerste editie van het naaicafé. Ik gebruikte Finch, het gratis patroon van Fynn (inderdaad: schrijfster van Mijn tas). Ik vond het resultaat zo geslaagd dat ik eigenlijk geen zin had om het af te geven.

Uiteraard was het geliefde Finchke niet mijn eerste poging tot tas. Het tasjes naaien begon tijdens de CVO-les: die je hier kan bekijken. 3 exemplaren in 1 jaar en ze worden nog gebruikt ook!

Van het lunchtasje werd thuis nog een grotere jongensversie gemaakt. Zoonlief voelde zich namelijk verwaarloosd. Hij begreep niet dat een broek mij meer afschrikt dan rokjes. De zak staat vol met auto's, maar dient meestal om zijn Beyblades mee te sleuren. Nu de Beybladegekte wat is overgewaaid en ligt de zak meer op zijn kamer dan hij eruit komt.

Ik ging ook aan de slag met het boek van Griet. Een zelfgemaakt cadeautje voor een verjaardagsfeestje: het leek wel leuk. Er rolden enkele exemplaren van de rugzak (a.k.a. project nummer 10 uit het boek) van onder de naaimachine, telkens in kleinere versie dan in het boek omdat ze eerder als cadeauverpakking bedoeld waren. Ik gebruikte de handleiding van Lies en Griet om de eerste keer in mijn leven paspel te hanteren.

Ik ging zelf even helemaal oldschool voor het maken van de sleutelhangers en naaide de vilten lettertjes "netjes" met festonsteekjes aan elkaar.

Ik wou leren om een rits te gebruiken en tegelijk niet te veel stof om zeep helpen. De oplossing: portemonneetjes uit restjes. Ik vond een handleiding in het het Grote Singer Naaiboek. Deze zelfgemaakte cadeauverpakking deed hier dikwijls dienst. De rits veranderde al eens van positie. Soms deed ik zelfs eens heel zot en probeerde vliesofix uit om letters te appliceren. Ik had nog niet van flockfolie gehoord (shame on me).

eerste pogingen

Maar mijn grootste prestatie tot nu toe: zelf getekende rugzakken.

Voor de zwemlessen in het eerste leerjaar gebruikte zoonlief een standaard jongenszwemzakje uit de winkel. Hij raakte verward in de touwtjes, de touwtjes lieten los ... Laten we het beleefd houden: het was geen goede aankoop. Erger kon het niet worden, dus ik probeerde zelf iets steviger te maken.

Ik zocht wat rond op het net en kwam op Dana's tutorial terecht van "the Hobo Sack". Die werd in mijn hoofd gecombineerd met de lunchtasjes. Ik paste de afmetingen aan en zag het mogelijk lukken. Dan moest ik er alleen nog riemen bij denken. Het klinkt nu snel, maar ik ben 2 dagen bezig geweest met het uitpuzzelen van het patroon. Ik gebruikte voor de buitenkant katoen (Timeless Treasures) met vlieseline en voor de binnenkant een waterafstotende stof voor regenjasjes. Het was immer de bedoeling om de rugzak te gebruiken om (nat) zwemgerief te transporteren.

Het volgende schooljaar startte dochterlief ook in het eerste leerjaar. Er werd op haar verzoek een turnzakje gemaakt met eekhoorntjes. Ze ging er van uit dat ze ook een leuke zwemzak zou krijgen. We hadden ondertussen al gemerkt dat de rugzak van Mattias een aantal gebreken had. Ik ondernam een nieuwe tekensessie en dat leverde een rugzak op waar ik echt trots op ben. Zo trots dat ik de instructies toen neerkrabbelde in een bestandje. Het is de bedoeling om die ook hier uit te schrijven ... maar dat is voor een volgende keer.