vrijdag 25 september 2015

Sewing along: Laney Hobo Bag (gratis patroon)


Cathy introduceerde me een tijdje geleden in een facebookgroep voor het naaien van tassen. Ik nam me voor om eens mee te naaien in de volgende "sew along". Et voila: een tasje voor het kleinste madammeke hier in huis. 

Het Laney Reversible Hobo-patroon van Swoon Patterns werd gekozen voor de Sew along. Hier vind je het originele patroon (onder free patterns). Wil je je gegevens liever niet invullen? Dan kan je directe downloadlink bij Pellon projects gebruiken. De instructies worden in de facebookgroep naar het Nederlands vertaald om het wat eenvoudiger te maken.

Voor de stof dook ik met dochterlief in de bak met "overschotjes". Als je met een hele meter stof naar huis gaat om een klokrok voor een 5-jarige te maken, dan zijn de overschotten wel eens groot ;-)
Op volledige grootte kreeg ik het tasje niet uit mijn restjes, dus printte ik het patroon op 80% voor mijn kleine meid.

Een hele berg "mooi he, mama"-stofjes werden uiteindelijk herleid tot 2 combinaties: telkens een centraal paneel met beestjes en een effen zijkant.

Het is geen vereiste van de sew along om allemaal op hetzelfde moment achter de naaimachine te kruipen, maar als er een naaicafé in de tijdspanne van de sewalong valt, kan je daar maar beter van profiteren, nietwaar? Samen puzzelen aan hetzelfde model is best gezellig.

Hier is mijn eerste paneel klaar en  kan je op de achtergrond al een sneak-preview van Cathy's tas zien. Het lijkt hier alsof ik ongelooflijk veel sneller naai dan mijn partner in crime, maar ik heb vals gespeeld. Ik knipte de patroondelen al in de namiddag.  Niet bepaald een gelijke start met Cathy die het patroon nog moest knippen en aan elkaar plakken.

Het model is omkeerbaar, dus het is moeilijk te zeggen of ik met een binnen- en of buitentas buitenwandelde na het naaicafé. We houden het dus op "de kikkerkant" zat in elkaar.
De tijd zal nog uitwijzen welke kant de favoriet van dochterlief wordt.

Ik werkte de volgende dagen verder. Eens een project van start gaat, ben ik nieuwsgierig naar het eindresultaat. Nu was ik vooral benieuwd naar het resultaat van de verstevigingen. Ondanks de suggestie van redelijk dunne G700, gebruikte ik voor de dunste stofjes een H640. Mijn dochter houdt wel van knuffelzachte tasjes. Maar of dat in orde ging komen aan de hengsels was nog de vraag.

Het was even spannend toen de kikkerkant en de vlinderkant aan elkaar genaaid werden. Dan zie je immers hoe nauwkeurig je geweest bent bij het al dan niet overeenkomen van de naden.
Je moet er je verstand wel bijhouden om de tassen goed in elkaar te steken en dan goed te spelden. Het belangrijkste is echter goed aanduiden welke stukken je wel mag stikken en welke niet. Het keren wordt namelijk onmogelijk als je de verkeerde openingen dicht stikt. Dat heb ik ondervonden toen ik een giletje voor mijn dochter maakte. *rilling*
Een tip: 2 speldjes naast elkaar betekent: STOP. Ik las dat ooit ergens online en het helpt echt.

Het keren werd een ware thriller. Toen ik de positie van het keergat overnam van het prentje in de handleiding, was ik een beetje vergeten dat ik dikkere versteviging en een kleiner patroon gebruikte. Een keergat van 8 cm: te klein. Stressssss. Eigenlijk moest ik het hele boeltje nog eens terugkeren om de naden in te knippen, maar ik durfde niet. Het heeft namelijk al eens serieus gekraakt toen ik de eerste keer de boel goed draaide. Resultaat: dikke naden en best wel een beetje schrik dat mijn machientje ging blokkeren op 6 stoflagen met verstevigingen.

De hengsels in elkaar naaien was een hele opgave. Deze stukken aan elkaar, deze uit de weg en dan omgekeerd. Maar het is gelukt! 


Weer een concentratiefase: alles naar binnenstrijken en vastzetten met duizend speldjes (zo voelde het toch). Topstitch naald steken, inrijgen met paars en groen (want een paarse lijn in felgroene stof, dat zou geen zicht zijn), stof eronder ... zucht. Kleuren omwisselen en weer inrijgen. Zo zie je dat het hier ook niet altijd vanaf de eerste keer lukt.
Omdat al die gebogen randjes niet ingeknipt werden, was het hier en daar wel wringen en opspannen om het mooi te kunnen stikken op dezelfde afstand. Mijn machine haperde niet één keer. Flinke meid!


Het tasje werd goedgekeurd door de dochter en prompt gedoopt tot het nieuwe draagbare huis van één van haar knuffels.

De Laney Hobo bag- sewalong loopt nog tot 11 oktober in de groep
Maar ook achteraf kan je bestanden en reacties nog raadplegen.

De gebruikte stoffen:
groen: Solids Apple Green, Free Spirit (Noeks)
kikkers: Frogs by Debi Hron,Timeless Treasures (Stoffen Van Leuven)
paars: keperkatoen (Stoffen Van Leuven)
vlindertjes: "geen flauw idee meer hoe ze heette" (Stoffen Van Leuven)

zaterdag 19 september 2015

The road so far: op weg naar het Lentefeestkleed

Toen ik de eerste draagbare dingen begon te produceren, stak het idee voor de kop op. Ik wou heel graag het lentefeestkleedje van mijn dochter zelf maken. Maar er waren heel wat hindernissen: Ik had nog nooit een jurkje gemaakt en (nog belangrijker) ik wist niet wat mijn dochter daarvan vond. De eerste pogingen tot kleedje werden hier namelijk niet op gejuich onthaald. 
Maar het is gelukt!
Ik laat jullie hier zien wat er aan vooraf ging...

Mijn aller-allereerste pogingen zijn ongedocumenteerd gebleven. Ik probeerde (fan van Mme Zsazsa zijnde na het eerste geslaagde rokje) een jurk op basis van het zsazsazilet. Ik probeerde het kleinste maatje in een oefenstofje. Ik had geen flauw idee wat ik aan het doen was en zette de rits er in zoals ik bij een portemonneetje deed. Euhm en dan kan je niet meer verder.
Het ding is nooit afgewerkt en werd zelfs verknipt voor andere testjes.

De tweede poging was iets meer georganiseerd, maar liep eigenlijk ook op niks uit: Ik vond tussen de stofjes van mijn mama een patroon voor een kleedje dat op een lap stof gedrukt stond. Mijn moeder vertelde me dat ze het ooit ergens had bijgekregen maar dat ik er toen al te groot voor was.
Ik probeerde de Engelse uitleg te volgen en nam het zelfs mee naar de naailes om de hulp van de juf in te roepen bij het vertalen, maar er zat te veel in dat ik niet snapte. Had ik het toen maar niet geprobeerd. Nu zou het een prachtig retrojurkje worden, maar ik heb er toen spijtig genoeg te veel stukken afgeknipt en de rest in de vuilbak gekeild.

De eerste poging die iets draagbaars opleverde, was het A-lijnjurkje uit het Grote Singer Naaiboek. Ik gebruikte een Michael Miller stofje dat IK mooi vond (vergissing nr.1: stof zelf gekozen). Er zijn maar 4 patroondelen inclusief de 2 belegjes in dit A-lijntje, wat kan er mis gaan? 

Dochterlief kreeg zowaar een crisis tijdens een eerste poging tot passen. Ik had de schoudernaden in elkaar gezet en hing het kleedje zonder de zijnaden te sluiten over haar hoofd. Ze zei dat het op een schort leek en dat ze het nooit zou aandoen. Ik werkte het toch koppig verder af.
Het afgewerkte jurkje gaapte aan de voorkant (Dit probleem wordt in facebooknaaigroepen wel meer gemeld: als je het patroon wil gebruiken. Meet goed op voorhand) Het werd opgelost met een stolpplooitje. Wel spijtig dat er een flamingo voor onthoofd werd. 

Dochterlief weigerde echter halsstarrig om het te dragen. Vergissing nr.2 was niet kijken in de kleerkast van dochterlief: daar hangt geen enkel A-lijnjurkje in. Ze vindt dat namelijk niet mooi. Uiteindelijk heb ik het verkocht aan een kindje dat het wel mooi vond. Ik raakte enigszins -ahum- gedemotiveerd. Het heeft lang geduurd eer ik een volgende poging ondernam.


Ik heb de uitleg in Stof Voor Durf Het Zelvers wel 10 keer bestudeerd vóór ik aan de basisjurk durfde te beginnen. Ik dubbelcheckte de kleerkast van dochterlief: een eenvoudig bovenstukje met een rimpelrok eraan zou ze wel willen dragen.

Ik gebruikte muntgroene Harlequinstof (Michael Miller) die ik won in een give-away bij An van StraightGrain. Dan hadden we in elk geval geen zotte kosten gedaan als het weer mislukte.

Ik had ondertussen een blinde rits leren plaatsen in de naailes (belangrijk detail). De uitleg en vooral de foto's deden het deze keer WEL lukken, inclusief de blinde rits en doorlopende ruitjes. 

Voor het tweede exemplaar verkortte ik het bovenstuk met 2 cm en verlengde de rok voor een feestelijker resultaat.

Voor het prinsessengehalte werkte ik met glanzende satijnvoering en een gehaakt boordje aan de voering.  Ik kocht ze allebei op het stoffencircus in Wieze. De Night Fairies van Michael Miller deden de rest.

De "kerstfeestjurk" was af.
De glittersterren in de stof werd aangevuld met glitterbroekkousen en een glitterende zilveren gilet. Voor een 6-jarige meid bestaat er niet zoiets als "te veel glitter" ;-)






Rond Nieuwjaar werd SVDHZ2 toegevoegd aan mijn collectie naaiboeken. Ik maakte een Anna-Jo-Vienne als eerste poging. Maar een gewone ronde uitsnijding op de rug was natuurlijk te gemakkelijk. Ik probeerde een (te klein) hartje. Het lukte al bij al nog redelijk.
Het kleine hartje zorgt er echter voor dat het stuk van het kleedje dat open kan te beperkt blijft. Dochterlief past in het kleedje, maar het is niet evident om haar erin te krijgen. Over de rok ben ik niet echt tevreden. Ik nam het principe van de Vienne-rok, maar ik had niet genoeg stof voor plooitjes zo breed als in de handleiding. Ik maakte ze wat smaller.
Combineer dat met een rok die (op verzoek van de draagster) eigenlijk te lang is en het resultaat is bedenkelijk. Dochterlief draagt de jurk echter graag en ik had iets geproduceerd waaraan ik zelf dingen veranderd had. Dus noemen we het een "geslaagd" project.

Klaar voor de laatste test, want er waren niet veel dagen meer over.
De Vienne-rok werd vervangen door een feestelijk zwierend cirkelrokje. Het hartje zag er niet goed genoeg uit voor een lentefeestkleedje dus we maakten een jurk met een andere achterkant: Max. Ik voegde kapmouwtjes toe zoals Griet het uitlegde op haar blog.

Ik begon op het naaicafé aan het bovenstukje. Ik had het lumineuze idee om geen rits te steken. Ze zou er haar hoofd ook wel zo doorkrijgen, niet? Haar hoofd wel, maar de schouders niet (blunders om uit te leren nietwaar). Mijn goede vriend, het lostornmesje, werd bovengehaald en kwam toch een rits in. De mooie cirkel werd dan ook maar doorgesneden om de rits te laten doorlopen. De zoom werd afgewerkt met een glanzende biaislintje. Achteraf gezien had ik dat nog ergens anders ook moeten laten terugkomen, maar het was een testjurk ... een dikwijls gedragen testjurk.



De stof voor het echte kleed (Shimmering Reflection uit de Brambleberry Ridgereeks van Michael Miller) lag hier al een tijdje te blinken. Met al dat goud mag je dat wel letterlijk nemen.

Ik paste bijna hetzelfde recept toe als bij de testjurk. Ik maakte de halslijn 1 centimetertje dieper. De voering (een effen muntgroen katoentje) werd afgewerkt met een biaislintje om het geheel wat meer open te laten staan.

Om de jurk nog meer body te geven, fabriceerde ik zelfs een onderrok van tule volgens dit recept. Ik liet de biaslintjes aan ELKE laag weg omdat ik geen tijd en nog minder zin had om 12m biais vast te naaien. De onderrok staat daardoor niet zo ver open als ik gehoopt had, maar het had toch een beetje effect. (Op de foto aan het begin van het bericht heeft ze de onderrok nog niet aan.)


Op de grote dag liep ze in haar gouden jurk te stralen:
missie volbracht!








dinsdag 15 september 2015

Boeken, boeken en nog eens boeken



Het bericht van vandaag gaat over mijn persoonlijke naaibibliotheek. Jullie komen te weten wat ik vind van de boeken die ik al gebruikte en wat er nog op de eindeloze to do lijst prijkt.



Mijn eerste aankoop: Allemaal Rokjes van Mme Zsazsa. Geen discussie : ik ben fan. Ik maakte er verschillende rokjes uit, zoals je hier en hier al zag.

Het boek is bijzonder populair. Het A-lijn patroon werd ook in de CVO-naailes gebruikt. Je vindt in het boek een stuk of 20 modellen voor rokjes. De basispatronen zijn er zowel voor kleine meisjes als grotere madammen. De schrijfstijl is heel toegankelijk: Mme Zsazsa laat u gewoon geloven dat ge het kunt! Kijk maar eens naar het promofilmpje op bol (kies "bekijk trailer").

Stof voor durf het zelvers: nog eentje waarvan ik fan ben. Zwaar fan zelfs.

Uit deel 1 maakte ik enkele basisjurken voor mijn dochter.
Het kaptruipatroon werd al in 3 verschillende carnavalsoutfits gebruikt en gek genoeg nog niet in een doordeweekse versie. Daar moet ik dus eens werk van maken.
Het vlinderdekentje werd grondig verknoeid. Achteraf gezien weet ik wat ik fout deed (allez dat denk ik toch), maar als je de schaar al gebruikt hebt... dan krijg je het niet meer goed. Mijn zus kwam met een ander model op de proppen, dus is er nooit een tweede poging gekomen.
Je moet bij dit boek soms wat meer doordenken, maar er staan heel veel foto's in om de boel te verduidelijken. Er staat onder andere ook in beschreven hoe je een rits, biais of paspel kan aanbrengen.

Ik keek uit naar tweede boek. Het is een must voor "jurkdragende meisjes"-mama's: er staan patronen in voor bovenstukken (met verschillende voor- en achterkanten), rokgedeeltes, mouwen en zakken. En dan kan je naar hartelust combineren. Ik maakte de combinatie Anna-Max met een cirkelrok en kleine kapmouwtjes voor het lentefeest van mijn dochter.
Het patroon voor de simpelste versie van de broek werd hier ook al gebruikt. Aan de gevorderde versies en de truien en jassen die erin staan waagde ik me nog niet. Er staan immers altijd meer concrete projecten op mijn to do lijst dan "eens proberen om een jas te maken".


Feest in 't knutselbos is echt een ZALIG boekje. Het is niet alleen een boek met leuke knuffelpatronen. Er staat ook een verhaal in dat je van knuffel naar knuffel leidt. Er was eens een jong vosje ... en je bent vertrokken. Ik heb het boekje aan mijn dochter voorgelezen. Hoe dikwijls kan je dat doen met een naaiboek?

Als je het eens wil uitproberen kan je op de blog van mamarina een gratis voorsmaakje vinden: het patroon en beschrijving van Dukje de eend.
Alle knuffels uit het boek zien er geweldig uit en na het lezen van het verhaal wou dochterlief ze allemaal hebben. Tot nu toe maakte ik enkel Tijl de Uil voor mijn zus/mijn neefje. Het uiltje op het geboortekaartje vroeg echt om in het groot een knuffel te worden. Ik maakte ook een kleine versie voor mij dochter toen Tijl verhuisde op de babyborrel. Er liggen nog 2 bestellingen te wachten om de uilenfamilie uit te breiden. Gelukkig zijn ze niet dringend, want projecten zijn er hier altijd genoeg te vinden. (update: onertussen is eentje afgewerkt)
Het vervolg (Knutselbos op Wereldreis) staat ook op mijn wishlist.

Het grote Singer Naaiboek is een lijvig boek, met veel technieken.Ik kocht dit boek omdat ik met een Singermachine leerde naaien. Maar ik zou niet durven zeggen dat het beter is dan het boek van Femma dat ik later cadeau kreeg.
Ik maakte met het Singerboek portemonneetjes, babyslofjes en een A-lijnjurk. De portemonneetjes lukten zonder problemen.
Het kan aan mij liggen, maar ik heb zowel bij de babyslofjes als bij het A-lijnjurkje online hulp moeten inroepen. Zo uitgebreid is de uitleg dus niet. Wat het A-lijnjurkje betreft, klopt er echt iets niet aan het patroon. De "help het kleedje dat ik maakte, gaapt zo aan de hals"-hulpkreten bij facebooknaaigroepen zijn te talrijk om nog op toeval te berusten.

Mijn laatste aankoop is Naaien doe je zo. Ik kocht het bij Aldi omdat het leuk leek voor mijn dochter. Als ik er meer dan de Aldi-prijs moest voor betalen, zou ik het laten liggen. Afwachten tot het er weer ligt met andere woorden. Ik overliep met dochterlief de fotootjes in de eerste lessen en dan maakten we project 1: het poppendekentje. Ze was er heel trots op en wilde dadelijk nog iets proberen. Het is dus een ideaal boekje om mee te leren naaien: Je moet niet al te veel theorie bekijken voor je kan beginnen aan iets tastbaar.



Ik heb spijtig genoeg ook een heleboel boeken waar ik nog nooit iets uit maakte. Eens mensen weten dat je naait, ligt een naaiboek als cadeau nogal voor de hand. Dat liep een beetje uit de hand toen ik mijn familie een nieuwjaarslijstje bezorgde met boeken die ik wel zag zitten. De bedoeling was eigenlijk dat er eentje gekozen werd, maar ik had op 1 januari ineens een hele bibliotheek in cadeaupapier.

Hier geef mijzelf een spreekwoordelijke schop onder mijn kont om deze boeken ook uit te testen. 


* LOVE AT FIRST STITCH:
Mimi Bloes staat op het programma voor de naailes. Hindernis 1 kwam ik al tegen: een patronen met inbegrepen naadwaarde. De juf stuurde me terug naar huis met de opdracht de stiklijnen te tekenen voor we het patroon naar mijn maat zouden zetten. Maar we zien het nog zitten.




* FEMMA NAAIBOEK:
Ik gebruikte hem al als naslagwerk voor de zeer uitgebreide techniekensectie. Een concreet project maakte ik nog niet. De speelse jongensbroek ga ik ooit eens maken. En dat winterjurkje zegt me wel iets. Maar het meest waarschijnlijke wordt de "klassieke bloes" als ik een tweede patroon nodig heb voor de les. Of een van de damesjurken ?  Twijfel twijfel.



* ZO GEKNIPT 2:
Er staan verschillende projecten in die ik met mijn dochter wil proberen maken als ze weer eens naaikriebel krijgt, maar nog niks dat echt concreet gekozen werd.


* NAAIEN EN STIKKEN:
Dit boek kreeg ik cadeau van mijn wederhelft. Ik heb er eens in gebladerd en er staan wel leuke projecten in. De Promjurk vind ik heel mooi, maar ik vrees dat dat niet wederzijds is ;-). Er werd dus nog niks uit gemaakt.




Welke projecten zijn volgens jou een absolute aanrader? Ik lees het hieronder graag.




zondag 13 september 2015

Billie: mijn nieuwe superster!


Het nieuwe patroon van Zonen09 valt duidelijk in de smaak bij mijn grote minion. 
Zoonlief wil alleen nog poseren als ik hem onherkenbaar maak. Vanaf nu dus geen onthoofde foto's, maar gele mannekes ;-)

Ik kijk al geruime tijd gretig naar de patronen van Sharon, maar de broekmodellen konden de grote minion niet bekoren en Lars en Ole leken mij nogal hoog gegrepen. Ik bestelde er dus geen.

En toen verscheen Billie:
zonen09.com
een T-shirtpatroon met 5 verschillende modellen, lange en korte mouwen, voor supersmalle en gewone kinderen en van maat 80 tot 176. Zalig! Al die modellen voor 10 euro en je krijgt er zelfs gratis een shoplijstje bij met het nodige materiaal per versie. 

Ik bestelde vanaf dag 1 het digitale patroon. Dat betekent dus eerst wat knip-en plakwerk. Maar aangezien de verschillende patroondelen niet overlappen en er een lijstje van onderdelen per model in de handleiding zit, kan je dat heel gericht afdrukken. Je moet dus echt niet gaan puzzelen met de 120 bladzijden. Ik heb voor de raglanversie met lange en korte mouwen 17 A4-tjes gebruikt.

Ik dacht dat ik de smalle versie zou nodig hebben voor mijn gespierde spaghetti, maar volgens de matentabel zou een standaardversie beter zijn. En de matentabel had gelijk: het is niet te breed. Ik koos voor het raglanmodel omdat ik bij T-shirts in de winkel dikwijls merk dat de schoudernaad niet ver genoeg naar de zijkant zit. Geen gram vet te vinden bij grote minion, maar hij is wel brede schouders aan het kweken. Geen naad op de schouder leek me dus ideaal.

De bedoeling is om mijn Bambiblauwpaneeltjes te gebruiken voor toekomstige Billies, maar ik durfde het nog niet aan om mijn schaar in die schatjes te zetten zonder een testje. Het teststofje (Sugar Stars by Poppy) kocht ik op het stoffencircus bij PiekeWieke. De grote minion koos het uit voor een pyjama, want voor gekleurde sterretjes in het openbaar wordt hij toch wat groot. Maar het resultaat: hij gaat het ook thuis overdag aandoen: WIN!

Het werd een pyjama/thuisT-shirt met heel wat eerste keren:
* eerste keer raglanmouwen:
goedgekeurd, want eigenlijk is het gemakkelijker dan gewone mouwen inzetten.
Grote minion zou het niet erg vinden als de mouwen onderaan iets meer ruimte geven, dus dat nemen we mee naar de volgende versies.

* eerste keer een halsboord die mooi gelukt is en helemaal alleen gestikt werd:
joepie!

* eerste keer soluvlies:
goedgekeurd: geen uitgerokken rand bij het omzomen. Dit toverspul laat een tricotje doen alsof een katoentje is. Na het stikken steek je het even in water en de rek is back.

* eerste keer honingraatsteek:
goedgekeurd: Deze keer werd er niet gezoomd met een tweelingnaald, maar volgde ik de raad van de mevrouw die me les gaf over mijn machine bij Guy's Naaicentrum. "dit steekje rekt ook mee en het ziet er best leuk uit"



Het totaalplaatje: geslaagde test, laat die bambiblauwbeestjes maar komen ;-)





vrijdag 11 september 2015

Tutorial: Mouwsplitoefening 1.0

Ik maakte vandaag mijn eerste mouwsplit ooit bij de CVO cursus blouse/jurk in Park De Blieck. Ik nam fotootjes voor een klasgenootje dat er niet kon zijn. Ik heb die foto's nu toch, dus ... een mini-tutorial: de oefening die wij maakten in de les.
De bedoeling is om de 3 fasen van de mouwsplit naast elkaar te zetten om het lapje later als referentie te gebruiken. Ik toon mijn pogingen onder het motto: zie je wel dat alles bij mij ook niet perfect lukt van de eerste keer ;-)

Wat heb je nodig?
1 lapje stof (20x20cm) om de 3 stapjes naast elkaar op te stikken.
3 lapjes (belegje) om het splitje te maken in 3 versies (5x13cm)

Het stappenplan:


stap 1: Teken de split op de averechtse kant
De split is 10 cm diep en laat je eindigen met een dwarsstreepje. Je zet er voor de oefening 3 exemplaren naast elkaar (met 5 cm ertussen) op het lapje van 20x20 en 1 exemplaar op de belegjes Het eindpunt merk je met een draadje. Aan de rand van het lapje geef je een klein knipje (= een randmerk).


stap 2: Belegje op de ondergrond spelden.
Je legt een belegje met de goede kant op de goede kant van de ondergrond. Dan speld je dat heel secuur aan elkaar: eerst de eindpunten en daarna nog een speldje ertussen, allemaal "perfect" op de getekende lijnen. Je steekt ook een dwars speldje op het eindpunt.

stap 3: Belegje aan de "mouw" vaststikken.


Je hecht aan de rand van het lapje en dan stik je tot op het eindpunt met een gewone rechte steek. Je gebruikt daarbij  de getekende lijn als leidraad, maar je moet er ongeveer 2 mm naast stikken. Dat kan bij voorbeeld door de naald opzij te zetten. Als je machine dat niet kan, gebruik je de aanduidingen op het persvoetje/de machine om evenwijdig en recht te stikken.
Als je begint te stikken, steek je telkens een dwarsspeldje vóór je het speldje op de lijn eruit haalt. We willen niet dat de boel die we net zo secuur aan elkaar gespeld hebben toch begint te verschuiven!
Het de bedoeling om dan een kort boogje te stikken zodat je aan de andere kant van de lijn (weer netjes op 2 mm) bij de eindmeet uitkomt. Om dat boogje te kunnen stikken, verklein je de steeklengte naar 1 of zelfs een 0,5. Je stikt heel traag, desnoods draai je steek per steek aan het vliegwiel en draai je de stof elke keer met de naald in de stof. (prutswerk dus)
Als je boogje gemaakt is, vergroot je de steeklengte weer tot normaal en race je naar de rand (wel mooi evenwijdig op 2 mm racen ). Aan de rand hechten en fase 1 is klaar. Je doet hetzelfde nog eens voor het tweede en derde lapje: oefening baart kunst. Bij mij was er pas sprake van een min of meer geslaagd boogje bij de derde poging. 
tip: Duid het einde van de split aan met een voldoende lange lijn in een opvallende kleur, anders is het moeilijk om te mikken.

stap 4: De split inknippen
De eerste split laat je met rust, want die blijft zo.
De tweede en derde split ga je inknippen. Je knipt voorzichtig op de getekende lijn tot op het eindpunt. Dan geef je nog enkele miniknipjes in het boogje tot net voor de naad. Die knipjes maken het gemakkelijker om de split straks mooi te keren.

stap 5: Het beleg naar binnen plooien en strijken
Voor we het belegje naar de achterkant keren gaan we het openplooien(zodat je de goede kant ziet) en eens de rechte stukken van de naad even "strijken met je vingernagel". Daarna ga je met "de mouw" naar de strijkplank en je neemt je speldjes mee.

Om te zorgen dat je geen valse plooien strijkt, speld je 1 lange kant vast aan de strijkplank: een speldje aan de rand, dan de naad mooi strak trekken en vastzetten met een speldje aan de andere kant. En dan pas strijken. Je doet hetzelfde aan de andere lange rechte kant. Het boogje negeer je even compleet.

Als je beide lange stukken gestreken hebt, valt het boogje al bijna vanzelf goed. Eventjes mooi leggen en je strijkijzer erop. Om het nog eens te oefenen doe je hetzelfde met split nummer 3.
Als je het resultaat ziet, merk je ineens dat je zo ook een splitje in de hals van een jurkje kan maken. En niet alleen rechte splitjes, je kan dat ook proberen met een druppel, een hartje, ... So many possibilities ;-)

stap 6: Doorstikken
Om te zorgen dat het belegje na een wasbeurt of zo niet ineens beslist om aan de goede kant te komen piepen en je opnieuw kan strijken met speldjes, wordt het doorgestikt.
Je brengt een sierstiksel aan op de afstand die je mooi vindt. Wij deden dat in de les met een gewone rechte steek op 2 mm van de rand, maar als je daar nu graag bloemetjes op stikt, werkt dat ook natuurlijk. Een contrasterende draad is handig in de oefening om achteraf te zien wat je deed, maar bij een kledingstuk is een matchende draad uiteraard wel aangewezen.
tip van de juf: als je het echt strak wil, kan je op 1 mm stikken, maar omdat je dan bijna op een naad zit te stikken, is de kans groot dat sommige steken dan op de rand terechtkomen. 
Do yourself a favor: 2 mm zal mooier uitkomen dan eentje ;-)

En dan is de oefening KLAAR!


Bij een echte mouw komt er dan nog een boord aan en moet je het belegje aan de zijkanten ook overlocken/zigzaggen natuurlijk.




Volgende week leren we een Amerikaanse split (wat er een stuk ingewikkelder uitziet). Maar als er geen afwezigen zijn, ga ik niet op de juf haar zenuwen werken door veel foto's te nemen. Wordt misschien vervolgd dus ...







vrijdag 4 september 2015

The road so far: tassen en kabassen

 
Toen ik mijn foto's bladerde, kwam ik eigenlijk best veel tassen en aanverwanten tegen. En dat terwijl ik mezelf echt niet als een tassenmadam beschouw. Ik heb bijvoorbeeld 1 deftige "sjakosj" in huis en 1 die eigenlijk versleten is maar ik toch nog dikwijls uithaal en THAT'S IT. (ok eigenlijk is er ook nog de clutch die Sheena voor mij maakte, maar dat is geen echte sjakosj)
Als je een flauwte voelt opkomen bij het lezen van de paragraaf: even diep in- en uitademen en bedenken dat jouw tassen niet magisch verdwenen zijn.


Het tasje hierboven is één van mijn lievelingsexemplaren. Alleen woont het hier niet meer, want het was een verjaardagscadeau voor een vriendinnetje van dochterlief. De constructie begon op de eerste editie van het naaicafé. Ik gebruikte Finch, het gratis patroon van Fynn (inderdaad: schrijfster van Mijn tas). Ik vond het resultaat zo geslaagd dat ik eigenlijk geen zin had om het af te geven.

Uiteraard was het geliefde Finchke niet mijn eerste poging tot tas. Het tasjes naaien begon tijdens de CVO-les: die je hier kan bekijken. 3 exemplaren in 1 jaar en ze worden nog gebruikt ook!

Van het lunchtasje werd thuis nog een grotere jongensversie gemaakt. Zoonlief voelde zich namelijk verwaarloosd. Hij begreep niet dat een broek mij meer afschrikt dan rokjes. De zak staat vol met auto's, maar dient meestal om zijn Beyblades mee te sleuren. Nu de Beybladegekte wat is overgewaaid en ligt de zak meer op zijn kamer dan hij eruit komt.



http://www.bol.com/nl/p/stof-voor-durf-het-zelvers/9200000009897367/
Ik ging ook aan de slag met het boek van Griet. Een zelfgemaakt cadeautje voor een verjaardagsfeestje: het leek wel leuk. Er rolden enkele exemplaren van de rugzak (a.k.a. project nummer 10 uit het boek) van onder de naaimachine, telkens in kleinere versie dan in het boek omdat ze eerder als cadeauverpakking bedoeld waren. Ik gebruikte de handleiding van Lies en Griet om de eerste keer in mijn leven paspel te hanteren.

Ik ging zelf even helemaal oldschool voor het maken van de sleutelhangers en naaide de vilten lettertjes "netjes" met festonsteekjes aan elkaar.



Ik wou leren om een rits te gebruiken en tegelijk niet te veel stof om zeep helpen. De oplossing: portemonneetjes uit restjes. Ik vond een handleiding in het het Grote Singer Naaiboek. Deze zelfgemaakte cadeauverpakking deed hier dikwijls dienst. De rits veranderde al eens van positie. Soms deed ik zelfs eens heel zot en probeerde vliesofix uit om letters te appliceren. Ik had nog niet van flockfolie gehoord (shame on me).


eerste pogingen

Maar mijn grootste prestatie tot nu toe: zelf getekende rugzakken.

Voor de zwemlessen in het eerste leerjaar gebruikte zoonlief een standaard jongenszwemzakje uit de winkel. Hij raakte verward in de touwtjes, de touwtjes lieten los ... Laten we het beleefd houden: het was geen goede aankoop. Erger kon het niet worden, dus ik probeerde zelf iets steviger te maken.

Ik zocht wat rond op het net en kwam op Dana's tutorial terecht van "the Hobo Sack". Die werd in mijn hoofd gecombineerd met de lunchtasjes. Ik paste de afmetingen aan en zag het mogelijk lukken. Dan moest ik er alleen nog riemen bij denken. Het klinkt nu snel, maar ik ben 2 dagen bezig geweest met het uitpuzzelen van het patroon. Ik gebruikte voor de buitenkant katoen (Timeless Treasures) met vlieseline en voor de binnenkant een waterafstotende stof voor regenjasjes. Het was immer de bedoeling om de rugzak te gebruiken om (nat) zwemgerief te transporteren.

Het volgende schooljaar startte dochterlief ook in het eerste leerjaar. Er werd op haar verzoek een turnzakje gemaakt met eekhoorntjes. Ze ging er van uit dat ze ook een leuke zwemzak zou krijgen. We hadden ondertussen al gemerkt dat de rugzak van Mattias een aantal gebreken had. Ik ondernam een nieuwe tekensessie en dat leverde een rugzak op waar ik echt trots op ben. Zo trots dat ik de instructies toen neerkrabbelde in een bestandje. Het is de bedoeling om die ook hier uit te schrijven ... maar dat is voor een volgende keer.